Дэлгэрэнгүй
Татаж авах Docx
Дэлгэрэнгүй уншаарай
Ногоон хулсан төгөл, дүнсгэр, нам гүм нуурын мандал, ганцаардмал сар, хөвөх үүл. Энэ бүхэн Азийн мөн чанарыг мэдрүүлж, гайхамшиг, халуун дулаан байдлаар бялхуулдаг. “Салхи мөчир ороон тоглоно. Шинэхэн хулсны төгөл хэмнэлд нь бүжиглэнэ. Салхи намжиж, хэзээ ч дахин дэгдэхгүй. Хөх тэнгэр, Хөвөн зөөлөн үүлс” Ийм эелдэг байдалд, тэрхүү нам тайван байдалд төгс төгөлдөр цэвэр ариун сэтгэлийн, Зэнгийн үнэр, дүр төрх шингэдэг. Салхи мөчир ороон тоглоно. Шинэхэн хулсны төгөл хэмнэлд нь бүжиглэнэ. Салхи намжиж, хэзээ ч дахин дэгдэхгүй. Хөх тэнгэр, Хөвөн зөөлөн үүлс. Намрын нуур дээгүүр нэгэн хун нислээ. Тунгалаг ус, мөрөөдлийн амар амгалан Сар тэртээ дээр өлгөөтэй. Хунгийн сүүдэр өргөн уудамд тусахаа болилоо. Салхи мянга мянган жил чөлөөтэй байсан. Хулсан төгөл чимээгүйхэн найгана. Тунгалаг нуур сүүдрээ үлдээдэггүй. Нэгэнт одсон хун хэзээ ч буцаж ирэхгүй. Өө, харуй бүрий огтхон ч амрахгүй Азийн мөн чанар үнэхээр ариун сайхан Мянган жилд, мянган жилд ч хэвээрээ Яг л үнэт хатгамалт торго шиг. Вьетнам, Вьетнам - энэ дэлхийд ирэхдээ сонссон үг, Вьетнам - миний уруул дээрх хоёр үг Вьетнам - миний эх орон. Вьетнам бол түүний нэр Вьетнам - энэ дэлхийг орхихдоо хэлэх сүүлчийн хоёр үг минь Вьетнам - үзэсгэлэнтэй орон Вьетнам гол мөрөн, уул нуруу, мөнхийн эрх чөлөө, шударга ёс, энэрэн нигүүлслийг авчирдаг. Вьетнам яс, цусыг шаарддаггүй Вьетнам - ах дүүс бие биеэ хайрлахыг уриалдаг Вьетнам мөнхийн амар амгалан, аз жаргалыг бий болгож байна Вьетнам - ирээдүйд хүрэх замд ариун дөл нь дэлхийн бөмбөрцгийг гэрэлтүүлдэг Вьетнам дэлхийд туслахаа тангараглаж байна. Хайр бол зэвсэг Хайр хэдэн арван мянган газарт эргэлддэг Вьетнам - хүн төрөлхтний дунд хайрыг тэтгэдэг дуу хоолой Вьетнам, Вьетнам Вьетнам, эх орон минь туяаран гялалзаж байна Вьетнам, Вьетнам Вьетнам үүрд мөнх. “Гоо үзэсгэлэн ихэвчлэн золгүй явдалд хүргэдэг Яруу найрагчийн үс бусдынхаас түрүүлж бууралтдаг!” Эрт дээр үеэс гоо үзэсгэлэн хийгээд авьяаслаг хүмүүс олон зовлон зүдүүр, буруу ойлголтыг тэсвэрлэх шаардлагатай болдог байлаа. Яруу найрагчид, гэгээнтнүүд ч мөн адил байв. Учир нь хорвоогийн хүмүүс ихэвчлэн өндөр дэстэй сүнсний дотоодын гоёмсог, сайн чанарыг таньж чаддаггүй. “Өө! Өө! Буддагийн тахилын ширээнд би анхилуун утлага өргөж, Авид Бурханд залбиран, сайхан сэтгэлт хүмүүсийг Барууны Оронд аваачна уу гэлээ...” Хэдэн жилийн өмнө харийн нутагт тантай танилцсан. Гэлэнмаагийн орхимж тань гандаад цайрчээ. Хорвоогийн амьдрал ч, огоорол ч тодорхойгүй. Эрч хүч, зоригоор дүүрэн чанартай төрсөн та эмэгтэй дүр төрхөөрөө тэмцэл маргааныг тэвчсэн. Хуучин шүлгийг дурсан уншлаа. Энд хөгжилтэй мөр, тэнд гомдлын мөр. Өөгүй өгүүлбэр бүр таны нигүүлсэл, дэгжин байдлыг аниргүйхэн тусгажээ. Таныг өнгөрөхөд хэн уйлж, хэн баярласан бэ? Буруу ойлголт, үймээн самууныг хэнд та тайлбарлаж чадсан бэ? Өндөр өргөөний Гурван эрдэнэд залбиръя Сэрсэн Сүнс нь зовлонт ертөнцөөс аврагдах болтугай! Гоо үзэсгэлэн ихэвчлэн золгүй явдалд хүргэдэг Яруу найрагчийн үс бусдынхаас түрүүлж бууралтдаг! Өө! Өө! Буддагийн тахилын ширээнд би анхилуун утлага өргөж, Авид Бурханд залбиран, сайхан сэтгэлт хүмүүсийг Барууны Оронд аваачна уу гэлээ... Намо Будда (Гэгээрсэн Их Багш) Намо Дарма (Үнэний Сургаал) Намо Сангха (Гэгээнтнүүдийн чуулган) Намо Арьяабал Бодисадва Махасадва! Сайхан сэтгэлт хүмүүсийг Барууны Оронд аваачна уу... Хайр нялх хэвээр байхад дэлхий сарнайн ягаан өнгөтэй. Сар, өдрүүд мөрөөдөл, цэцэгсээр дүүрэн. Үгс яг л хөгжим шиг. Энэ дэлхий ертөнцөд гайхамшигт оддоор дүүрэн, сар гэрэлтсэн тэнгэрийн дор хоёрхон сэтгэл дүүрэн зүрх л байдаг юм шиг санагдана. Хэрэв хайр байхгүй бол Энэ нь Үхлийн орон болох болно. Бидний сүнс маш их ядрах болно. Эргэх газаргүй. Хонгор минь, бидний хүүхэд нас шиг гэмгүй энэ сайхан мөрөөдлөө үргэлжлүүлээрэй. Цахирмаа цэцэг шиг анхилуун үгээр энхрийлэн шивнэцгээе. Үдэш орой цэцэрлэгт салах ёс хийх мөч байхгүй. Ганцхан бидний хайрын шивнээ Миний гарыг гараараа дулаацуулна. Алс хол өнгөрсөн бүхэн Өнөөдөртэй нэг юм шиг – Мөнхийн бүүвэйн дуу. Хамтдаа бид Гайхамшигтай диваажин руу аялах болно. Хамтдаа бид Эгнэгт баяр бахдалтай байх болно...
